تغییرات زمانی سطوح پلاسمایی و بیان ژن بافتی لیپوکالین-2 در پاسخ به یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی در موش های صحرایی دیابتی

لیپوکالین-2 آدیپوکاینی جدیدی است که به تازگی شناسایی شده است. سطوح لیپوکالین-2 با التهاب خفیف، چاقی، هایپرگلیسمی و سندرم متابولیک ارتباط مثبت دارد. اطلاعات اندکی در مورد تأثیر فعالیت ورزشی بر سطوح لیپوکالین-2 وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت ورزشی بر بیان ژن لیپوکالین-2 بافت چرب و سطوح پلاسمایی آن در موش های صحرایی دیابتی بود. 32 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 5 ± 160 گرم پس از القای دیابت به طور تصادفی به 1 گروه کنترل و 3 گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرین برای یک نوبت با سرعت 20 متر در دقیقه به مدت 45 دقیقه روی نوارگردان دویدند. حیوانات در گروههای مجزا به ترتیب بلافاصله، 4 ساعت و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی بیهوش شدند و نمونه برداری از آن ها انجام شد. بیان ژن لیپوکالین-2 بافت چرب و سطح پلاسمایی آن اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیان ژن لیپوکالین 4 و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است. سطوح پلاسمایی لیپوکالین-2 نیز در گروههای تمرین نسبت به گروه کنترل پایین تر بود هرچند که به لحاظ آماری معنادار نبود. کاهش بیان ژن لیپوکالین-2 پس از یک جلسه فعالیت ورزشی در موشهای صحرایی دیابتی ممکن است بیانگر نقش فعالیت ورزشی در کاهش التهاب ناشی از دیابت باشد. با این وجود مطالعات بیشتر جهت درک ساز و کارهای موثر بر آن ضرورت دارد.